zarząd spółki z o.o. Archives - Strona 7 z 10

Reprezentacja jednoosobowa do określonej kwoty w umowie spółki z o.o.

Większe spółki z o.o., aby wyeliminować paraliż decyzyjny i inercję dużego podmiotu gospodarczego, decydują się na wprowadzenie przedmiotowo mieszanej reprezentacji spółki, np.: reprezentacja jednoosobowa jest możliwa do określonej kwoty w umowie spółki z o.o., natomiast powyżej tej kwoty spółkę z o.o. musi reprezentować łącznie dwóch członków zarządu.

Oczywiście, możliwe są też bardziej skomplikowane zasady reprezentacji spółki z o.o. – przykładem może być znany każdemu Atlas sp. z o.o., który ma następujący sposób reprezentacji tej spółki z o.o.:

W praktyce sądów rejestrowych można się spotkać z orzeczeniami referendarzy sądowych, którzy odmawiają zarejestrowania spółki z o.o., która w swej umowie przewiduje ustalenie zasad reprezentacji spółki w sprawach powyżej określonej wartości. W uzasadnieniu odmowy rejestracji referendarze, moim zdaniem błędnie powołują się na brzmienie art. 204 k.s.h., który stanowi, iż: „prawo członka zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych spółki.”. Jednakże spojrzenie na przepis zawarty w art. 204 k.s.h. poprzez normę zawartą w art. 205 § 1 zdanie pierwsze k.s.h. („jeżeli zarząd jest wieloosobowy, sposób reprezentowania określa umowa spółki.”) wskaże nam prawidłową odpowiedź, iż w przypadku zarządu wieloosobowego możliwych jest więcej technik reprezentacji spółki niż tylko dwie możliwości: samodzielnie każdy członek zarządu albo dwóch członków zarządu łącznie.

Jeśli już zgodzimy się z twierdzeniem, iż umowa spółki z o.o. może przewidywać kwotowe lub rodzajowe ustalenie zasad reprezentacji spółki z o.o. to pozostaje poszukać odpowiedzi na pytanie jakie są skutki prawne naruszenia tych zasad (przykładowo: Atlas sp. z o.o. jest reprezentowany przez jednego członka zarządu przy podpisaniu umowy sprzedaży, w której cena została określona na 3.500.000 zł). Czy zawarcie transakcji spółkę z naruszeniem technik reprezentacji spółki oznaczać będzie, iż taka czynność prawna jest nieważna?

Odpowiedź znajdziemy w art. 39 § 1 k.c. Przepis ten stanowi, że „kto jako organ osoby prawnej zawarł umowę w jej imieniu nie będąc jej organem albo przekraczając zakres umocowania takiego organu, obowiązany jest do zwrotu tego, co otrzymał od drugiej strony w wykonaniu umowy, oraz do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o braku umocowania.”. Redakcja tego przepisu nie pozostawia wątpliwości interpretacyjnych – umowa zawarta przez osobę prawną z przekroczeniem zasad reprezentacji jest prawnie bezwzględnie nieważna. Potwierdzają to wyroki Sądu Najwyższego: wyrok z dnia 12 grudnia 1996 r., I CKN 22/96 oraz wyrok z dnia 8 października 2009 r., II CSK 180/09.

Tak interpretacja, wskazująca na to, iż umowa zawarta z przekroczeniem zasad reprezentacji będzie nieważną potwierdza też brzmienie art. 10 ust. 3 Dyrektywy 2009/101/WE, który stanowi, że „jeśli prawo krajowe przewiduje, że prawo reprezentowania spółki może zostać przyznane na zasadzie odstępstwa od przepisów prawa regulujących te kwestie, na podstawie przepisów statutowych, jednej osobie lub kilku osobom działającym łącznie, to prawo krajowe może przewidzieć możliwość powoływania się na wiążący charakter przepisów statutowych wobec osób trzecich, pod warunkiem, że dotyczą one ogólnej kompetencji do reprezentacji“.

Dlatego też, przy umowach zawieranych ze spółkami z o.o. warto przed podpisaniem umowy sprawdzić w Krajowym Rejestrze Sądowym, czy członek zarządu reprezentujący spółkę z o.o. może działać w imieniu spółki samodzielnie, czy też wymagany jest inny sposób reprezentacji spółki (dwuosobowa łączna, wszyscy członkowie zarządu, itp.).

Foto dzięki uprzejmości Gregory Szarkiewicz /freedigitalphotos.net

Do jakiego Sądu złożyć pozew przeciwko członkom zarządu spółki z o.o.?

Wyobraźmy sobie taką sytuację, że pracownik zatrudniony w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością po kilku miesiącach pracy, mimo upominania się u pracodawcy o zaległe wynagrodzenie, nie otrzymał całej wypłaty. Złożył pozew do sądu pracy i sąd wydał wyrok zasądzający zapłatę wynagrodzenia. Wyrok uprawomocnił się. Jednakże pracodawca, mimo przegranego procesu, nie wypłacił byłemu pracownikowi zaległego wynagrodzenia. Pracownik skierował wniosek o przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego do komornika. Po kilku miesiącach komornik przysłał byłemu pracownikowi powiadomienie o bezskuteczności postępowania egzekucyjnego i umorzył je.

Czy były pracownik ma jeszcze jakieś dodatkowe szanse na odzyskanie utraconego wynagrodzenia ?

Były pracownik może skierować swoje roszczenie o zapłatę zaległego wynagrodzenia do członków zarządu spółki z o.o. powołując się na art. 299 k.s.h. Na temat odpowiedzialności członków zarządu za długi spółki można dowiedzieć się też we wpisie – Odpowiedzialność członka zarządu. Były pracownik zaczyna nową sprawę od ustalenia aktualnych adresów zamieszkania członków zarządu spółki z o.o. (taką informację uzyska przeglądając akta rejestrowe spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym lub prosząc o taką informację MSW) oraz wysyła na ustalone adresy członów zarządu wezwanie do dobrowolnego spełnienia żądania, tj. wezwanie do zapłaty zaległego wynagrodzenia. Wezwanie do zapłaty musi być wysłane pocztą poleconą za potwierdzeniem odbioru.

Jeśli po przesłaniu wezwania do zapłaty członkowie zarządu spółki dobrowolnie nie zapłacili wynagrodzenia to były pracownik składa pozew przeciwko członkom zarządu spółki z o.o. wiedząc, że niepotrzebna zwłoka doprowadzi do przedawnienia roszczenia o zapłatę wynagrodzenia pracowniczego.

Pozew o zapłatę przeciwko członkom zarządu spółki z o.o. składa się do sądu gospodarczego (art. 2 ust.1 ustawy z dnia 24 maja 1989 roku o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych). Pozew trzeba prawidłowo opłacić opłatą sądową, która wynosi ona 5% wartości przedmiotu sporu (art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Jeżeli do pozwu zostaną dołączone wszystkie wymagane dowody wskazujące, iż pracownik nie otrzymał wynagrodzenia a egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna to sąd gospodarczy wyda nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Brak sprzeciwu pozwanego doprowadzi do uprawomocnienia się nakazu zapłaty i pracownik będzie miał nową możliwość odzyskania zaległego wynagrodzenia.

Warto pamiętać, że pozew przeciwko członkowi zarządu należy wnieść do sądu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania członka zarządu, a nie siedzibę spółki. W sytuacji, gdy powód wnosi pozew przeciwko kilku członkom zarządu to od powoda zależy który sąd wybierze jako właściwy; sądami z których powód wybiera są sądy właściwe dla różnych miejsc zamieszkania pozwanych (art. 43 par. 1 k.p.c.).

Foto dzięki uprzejmości Nongkran_ch / freedigitalphotos.net

Księga protokołów

Każde zgromadzenie wspólników powinno być prawidłowo udokumentowane. Mogą to być nagrania audio lub wideo, ale też można poprzestać na sporządzeniu protokołu z posiedzenia zgromadzenia wspólników przygotowanego w formie pisemnej. Ponieważ na posiedzeniu zgromadzenia wspólników są najczęściej podejmowane uchwały zgromadzenia wspólników, toteż powinny one być spisane i uwzględnione w księdze protokołów (art. 248 § 1 k.s.h.), która jest przechowywana w siedzibie spółki (wzór księgi protokołów spółki z o.o.). Jeśli uchwały zostały podjęte w obecności notariusza do księgi protokołów dołącza się wypis przekazany przez notariusza. Jeżeli głosowano pisemnie (poza zgromadzeniem wspólników), treść takich uchwał wspólników zarząd również wpisuje do księgi protokołów.

Obowiązkiem zarządu jest prawidłowe i na bieżąco prowadzenie księgi protokołów. Księgę protokołów prowadzi się w formie pisemnej i każdą nowo podjętą uchwałę zgromadzenia wspólników uwzględnia się w tej księdze. Trzeba pamiętać, że uchwały są przekazywane do księgi protokołów dopiero po ich podpisaniu przez wszystkich udziałowców, którzy głosowali nad tą uchwałą; można jednakże ograniczyć się do podpisów przewodniczącego i protokolanta.

Prawidłowo sporządzony protokół zgromadzenia wspólników (art. 248 § 2 k.s.h.) zawiera następujące konieczne elementy:

opis przebiegu zgromadzenia (także prowadzona dyskusja, zgłaszane wnioski i propozycje), w tym stwierdzenie prawidłowości zwołania zgromadzenia wspólników i jego zdolności do powzięcia uchwał (czyli jaki kapitał zakładowy był reprezentowany w momencie głosowania) oraz,
przedstawienie uchwał, które były głosowane na zgromadzeniu wspólników z podaniem liczby głosów oddanych za każdą uchwałą (a więc jaka była struktura głosów za, przeciw i wstrzymujących się), informacją czy uchwała była głosowana w głosowaniu tajnym oraz z podaniem zgłoszonych sprzeciwów.

Do protokołu zgromadzenia wspólników należy dołączyć też listę obecności z podpisami uczestników zgromadzenia wspólników (udziałowców, pełnomocników, członków zarządu i innych obecnych osób). Do protokołu zarząd dołącza też potwierdzenie, iż wszyscy wspólnicy zostali prawidłowo zawiadomieni o zwołaniu zgromadzenia wspólników.

Należy pamiętać o tym, że uchwały zgromadzenia wspólników mogą być podejmowane wyłącznie w dwóch sytuacjach (art. 239 § 1 k.s.h.):

(i) gdy zostały one umieszczone w porządku obrad, albo

(ii) gdy cały kapitał zakładowy jest reprezentowany i nikt z obecnych nie sprzeciwi się podjęciu uchwały poza porządkiem.

Do księgi protokołów zgromadzenia wspólników wpisywane są wyłącznie podejmowane uchwały na zgromadzeniu wspólników, natomiast protokoły zgromadzenia wspólników są dołączane jako załącznik do księgi protokołów.

Obowiązkiem zarządu (lub likwidatora spółki) jest prowadzenie księgi protokołów. Każdy ze wspólników, niezależnie od wielkości posiadanych udziałów, ma prawo do przeglądania księgi protokołów oraz może zażądać wydania mu wypisów (kopii) podjętych uchwał zgromadzenia wspólników, poświadczonych za zgodność z oryginałem przez zarząd spółki.

Od 1 kwietnia 2016 roku, uchwały podejmowane przy wykorzystaniu wzorca uchwały udostępnionego w systemie teleinformatycznym dołącza się do księgi protokołów w postaci wydruków uchwał z systemu teleinformatycznego, poświadczonych podpisami członków zarządu.

Foto dzięki uprzejmości digitalart / freedigitalphotos.net

Księga udziałów w sp. z o.o.

Zarząd spółki z o.o. ma obowiązek prowadzić księgę udziałów (art. 188 k.s.h.). Księga udziałów ma być prowadzona na bieżąco. W księdze udziałów spółki z o.o. zawarte są podstawowe informacje o udziałowcach (imię i nazwisko albo firmę (nazwę) wspólnika, siedzibę (adres), liczbę i wartość nominalną jego udziałów). Zawarte są też informacje dodatkowe o udziałach takie jak, kto może wykonywać prawo głosu, czy udziały zostały zastawione albo czy ustanowiono prawo użytkowania udziałów.

Sama księga udziałów może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej (wzór księgi udziałów spółki z o.o.). Zapisy dotyczące udziałów dokonuje się, gdy udziały są sprzedawane, darowane, zamieniane lub prawo własności zostało przeniesione w związku ze spadkobraniem albo egzekucją udziału.

Jeśli spółka jest w trakcie likwidacji to obowiązki związane z prowadzeniem księgi udziałów spoczywają na likwidatorze. Nieprowadzenie księgi udziałów związane jest z odpowiedzialnością odszkodowawczą członka zarządu (likwidatora) wobec spółki (art. 293 k.s.h.) albo też i z odpowiedzialnością karną (art. 594 § 1 pkt 2 k.s.h.).

Warto wiedzieć, że wpis do księgi udziałów nie jest wpisem rozstrzygającym, kto faktycznie jest udziałowcem spółki. Wpis do księgi udziałów spółki z o.o. jest jedynie wpisem porządkowym.

Księgę udziałów może przeglądać wspólnik, członkowie zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, zastawnik, użytkownik, poprzednik i następca prawny wspólnika, spadkobierca. Prawo do przeglądania księgi udziałów nie może być ograniczone – osoba uprawiona ma bezwarunkowe prawo przeglądać księgę udziałów.

Po wpisaniu zmiany dotyczącej udziałów do księgi udziałów zarząd ma obowiązek przekazania aktualnej listy wspólników sądowi rejestrowemu. Aktualna lista wspólników, składana w sądzie rejestrowym, musi być podpisana wszystkich członków zarządu (art. 19 k.s.h.). Zarząd ma siedem dni od otrzymania zawiadomienia o zmianie dotyczącej udziałów (np.: 7 dni od dnia otrzymania informacji o sprzedaży udziałów) na przekazanie aktualnej listy wspólników do sądu rejestrowego. Sąd rejestrowy może przymuszać zarząd grzywnami do wykonania obowiązku złożenia aktualnej listy wspólników (art. 24 ustawy o KRS).

Sądy rejestrowe mają różną praktykę odnośnie konieczności dołączania do nowej listy wspólników dokumentów źródłowych (np.: zawartej umowy sprzedaży udziałów). Zasadniczo, art. 188 § 3 k.s.h. nie nakłada na zarząd obowiązku udokumentowania zmiany, np. przez złożenie do sądu rejestrowego umowy zbycia udziałów. Warto jednak pamiętać, że jeżeli do formularzy zgłaszających zmianę udziałowca zostaną dołączone dokumenty źródłowe to sąd rejestrowy jest uprawniony do zweryfikowania poprawności tych dokumentów i w przypadku nieważności czynności prawnej może odmówić przyjęcia do Krajowego Rejestru Sądowego nowej listy wspólników.

Foto dzięki uprzejmości panuruangjan / freedigitalphotos.net

Uchwała o dalszym istnieniu spółki

Prowadzenie działalności gospodarczej przez spółkę z o.o. może prowadzić do sytuacji, kiedy spółka wykazuje w bilansie stratę. Jeśli strata spółki przewyższa sumę kapitałów zapasowego i rezerwowego oraz połowę kapitału zakładowego to w takiej sytuacji zarząd jest zobowiązany do niezwłocznego zwołania zgromadzenia wspólników w celu podjęcia przez udziałowców uchwały w sprawie dalszego istnienia spółki.

Bilans, na podstawie którego zarząd otrzymuje informację o tym, że strata spółki przekroczyła sumę kapitałów zapadowego i rezerwowego oraz połowę kapitału zakładowego, nie musi być bilansem rocznym. Może to też być bilans przygotowywany miesięcznie lub nawet doraźnie w trakcie miesiąca.

Zarząd ma obowiązek zwołać zgromadzenie wspólników zgodnie z zasadami uzgodnionymi w umowie spółki. Niezależnie od postanowień wynikających z treści umowy spółki zarząd może zwołać nadzwyczajne zgromadzenie wspólników w trybie nieformalnym, wynikającym z art. 240 k.s.h. Jeżeli na takim nadzwyczajnym zgromadzeniu wspólników cały kapitał zakładowy (tj. wszyscy udziałowcy) będzie reprezentowany oraz nikt z obecnych wspólników nie sprzeciwi się odbyciu tego zgromadzenia to obowiązek zarządu zwołania zgromadzenia wspólników zostanie zrealizowany.

Zgromadzenie wspólników obradując nad uchwałą o dalszym istnieniu spółki może podjąć następujące decyzje: (i) uchwalić dalsze istnienie spółki oraz wprowadzenie programu naprawczego, (ii) podjąć uchwałę o rozwiązaniu spółki (taka uchwała wymaga zaprotokołowania jej przez notariusza) albo też (iii) wszczęciu postępowania upadłościowego.

Trzeba podkreślić, że podjęcie uchwały o dalszym istnieniu spółki musi wiązać się z wprowadzeniem programu naprawczego. Oczywiście sam program naprawczy nie musi być sprecyzowany na zgromadzeniu wspólników. Prace nad programem naprawczym powinny być przekazane zarządowi, który może korzystać z pomocy doradców prawnych, doradców podatkowych, ekspertów finansowych. Plan naprawczy może wiązać się z koniecznością podjęcia decyzji o odpowiednim dokapitalizowaniu spółki (podwyższenie kapitału zakładowego, wniesienie przez wspólników dopłat, pożyczki od wspólników, wprowadzenie do spółki inwestora zewnętrznego, dokonania przekształceń lub połączeń, itp.)

Podjęcie uchwały o dalszym istnieniu spółki może wiązać się z przeprowadzeniem koniecznych zmian kadrowych, w tym wiązać się z decyzją wspólników czy należy pozostawić istniejący zarząd czy też dotychczasowy zarząd trzeba odwołać i powołać nowy.

Foto dzięki uprzejmości phanlop88 /freedigitalphotos.net

Spóźnione zgłoszenie wniosku o upadłość

Niezgłoszenie w odpowiednim momencie wniosku o upadłość spółki z o.o. oznacza, iż majątek prywatny członka zarządu jest zagrożony roszczeniami wierzycieli spółki, wobec członka zarządu sąd może orzec zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub piastowania oznaczonych stanowisk, a także członek zarządu może odpowiadać karnie. Co należy dołączyć do wniosku o upadłość zostało przedstawione w dokumencie: Dokumenty do zgłoszenia z wnioskiem o upadłość.

Obowiązek złożenia wniosku o upadłość

Z art. 11 prawa upadłościowego wynika, że dłużnika uważa się za niewypłacalnego, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, a jeśli dłużnik jest osobą prawną (np.: spółką z o.o.) to uważa się go za niewypłacalnego także wtedy, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy na bieżąco te zobowiązania wykonuje. Powstanie takiego stanu, że spółka nie wykonuje swych zobowiązań pieniężnych lub nawet jeśli wykonuje to zobowiązania spółki przekraczają wartość majątku oznacza, iż konieczne jest zgłoszenie

Zasadą jest, że obowiązek zgłoszenia wniosku o upadłość ciąży na wszystkich członkach zarządu spółki z o.o., jeżeli z przepisów wewnętrznych nie wynika umocowanie konkretnego jej członka do zajmowania się jej sprawami majątkowymi i finansowymi. Takie unormowanie, wskazujące konkretnego członka zarządu odpowiedzialnego za sprawy majątkowe i finansowe, może znajdować się w regulaminie zarządu spółki z o.o. Wskazanie w wewnętrznych unormowaniach spółki z o.o., kto jest odpowiedzialny za sprawy finansowe będzie konieczne w przypadku dużych organizmów administrujących znacznym majątkiem. Nie można przecież wymagać aby w spółce większych rozmiarów każdy z członków zarządu posiadał niezbędną i bieżącą wiedzę o stanie finansów spółki. W takiej sytuacji posiadający stosowną wiedzę o kondycji spółki członek zarządu zobligowany będzie w sposób formalny do przedstawienia na zebraniu zarządu spółki sprawy zgłoszenia wniosku o upadłość. W przypadku rozbieżności stanowisk pomiędzy członkami zarządu, przewodniczący obradom zarządu winien poddać ją pod głosowanie.

Zarząd ma obowiązek zgłoszenia wniosku o upadłość w terminie dwóch tygodni od dnia powstania stanu niewypłacalności (art. 21 prawa upadłościowego).

Odpowiedzialność karna członka zarządu

Niezgłoszenie przez członka zarządu wniosku o upadłość zadłużonej spółki w czasie właściwym może być zakwalifikowane jako występek określony w art. 586 k.s.h. (niezgłoszenie wniosku o upadłość: „kto będąc członkiem zarządu spółki albo likwidatorem, nie zgłasza wniosku o upadłość spółki pomimo powstania warunków uzasadniających, według przepisów, upadłość spółki podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”) lub w art. 301 § 3 k.k. (pokrzywdzenie wierzyciela: kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli w sposób lekkomyślny doprowadza do swojej upadłości lub niewypłacalności, w szczególności przez trwonienie części składowych majątku, zaciąganie zobowiązań lub zawieranie transakcji oczywiście sprzecznych z zasadami gospodarowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2).

Sąd upadłościowy ustalając, że członek zarządu nie zgłosił we właściwym czasie wniosku o upadłość może też wobec tego członka zarządu orzec pozbawienie prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w formie spółki cywilnej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki handlowej, przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszenia. Zakaz prowadzenia działalności sąd orzeka wyłącznie wobec osoby, która ze swej winy nie złożyła w ustawowym terminie wniosku o ogłoszenie upadłości. Zakaz prowadzenia działalności może zostać orzeczony na okres od jednego do dziesięciu lat (art. 373 ustawy Prawo upadłościowe).

Odpowiedzialność za długi spółki

Odpowiedzialność na zasadach określonych w art. 299 k.s.h., zgodnie z utrwalonym orzecznictwem ma charakter deliktowy (por. uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów, III CZP 72/08, OSNC z 2009 r., nr 2, poz. 20, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie III CZP 112/08, LEX nr 490503) i dotyczy zawinionego przez członka zarządu obniżenia potencjału spółki, co uniemożliwia zaspokojenie roszczenia wierzyciela. Więcej na ten temat pisałem we wpisie: Odpowiedzialność członków zarządu.

Foto dzięki uprzejmości sdmania / freedigitalphotos.net

Śmierć jedynego członka zarządu w spółce z o.o.

Śmierć jedynego członka zarządu w spółce z o.o., w przypadku spółki o reprezentacji jednoosobowej, oznacza paraliż działalności. Spółka nie może działać, bo nie ma osoby, która jest uprawniona do podejmowania decyzji oraz do reprezentacji spółki. Zgodnie z art. 202 § 4 k.s.h. mandat członka zarządu wygasa wskutek śmierci, rezygnacji albo odwołania ze składu zarządu. Prawidłowo sporządzony akt zgonu powinien zawierać datę i godzinę zgonu, a jeśli zgłaszający zgon nie wskazał tych danych, powinna zostać poczyniona w akcie zgonu stosowana adnotacja. Mandat członka zarządu wygasa w chwili śmierci, która jest wskazana w akcie zgonu.

W takiej sytuacji należy niezwłocznie zwołać zgromadzenie wspólników.

Po pierwsze, można skorzystać z nieformalnego zgromadzenia wspólników (art. 240 k.s.h.). Powyższe rozwiązanie – nieformalne zgromadzenie wspólników – stosuje się w spółkach o kilkuosobowym składzie udziałowców, w celu załatwienia nagłej sprawy. Ponieważ nie ma zarządu – wspólnicy żądający zwołania nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników zwoływanego w rybie nieformalnym, mogą bez pośrednictwa zarządu spółki wezwać pozostałych wspólników na zgromadzenie wspólników. Warunkiem skuteczności „nieformalnego zgromadzenia wspólników” jest brak sprzeciwu co do przeprowadzenia zgromadzenia wspólników zwołanego nieformalnie oraz brak sprzeciwu co do zgłoszonego porządku obrad. Nieformalne zgromadzenie wspólników pozwoli na niezwłoczne podjęcie uchwał o wygaśnięciu mandatu zmarłego członka zarządu spółki z o.o. i jednocześnie powołania nowego zarządu.

Po drugie, jeśli nie można skorzystać ze nieformalnego zwołania zgromadzenia wspólników opisanego powyżej, należy rozważyć zwołanie nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników przez wspólnika lub wspólników posiadających co najmniej 1/10 udziału w kapitale zakładowym spółki z o.o. (art. 236 § 1 k.s.h.). Przepis wymaga, aby żądanie zwołania nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników złożyć na piśmie zarządowi najpóźniej na miesiąc przed proponowanym terminem zgromadzenia wspólników. W naszym przypadku należy wysłać żądanie zwołania nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników na adres siedziby spółki (adres biura zarządu). Jeśli z terminie dwóch tygodni nadzwyczajne zgromadzenie wspólników nie zostanie zwołane (a nie będzie zwołane, bo jedyny członek zarządu nie żyje), to wówczas wspólnicy występujący z żądaniem zwołania zgromadzenia wspólników mogą się zwrócić do sądu rejestrowego o upoważnienie ich do zwołania i przeprowadzenia zgromadzenia wspólników.

Foto dzięki uprzejmości phanlop88 / freedigitalphotos.net