wspólnik spółki z o.o. Archives - Strona 7 z 11

Kiedy notariusz powinien protokołować przebieg zgromadzenia wspólników w spółce z o.o.?

Zacznijmy od tego, że notariusz może protokołować każde zgromadzenie wspólników w spółce z o.o. Jednakże, w niektórych przypadkach obecność notariusza na zgromadzeniu wspólników będzie obowiązkowa. Przy zawiązywaniu spółki z o.o. treść umowy spółki jest sporządzana w formie notarialnej. A więc także wszelkie zmiany w treści umowy spółki z o.o. muszą być zaprotokołowane przez notariusza (art. 255 k.s.h.), w tym także obniżenie wysokości kapitału zakładowego dokonane w trybie art. 199 § 5 k.s.h.

Na marginesie trzeba wskazać, że jeśli decyzje wspólników dotyczą zmiany umowy spółki a są podejmowane poza zgromadzeniem wspólników (np.: w trybie obiegowym lub pisemnym – art. 227 § 2 k.s.h.) to także i te uchwały wspólników muszą być zaprotokołowane przez notariusza.

Podobnie uchwały wspólników o rozwiązaniu spółki albo o przeniesieniu siedziby spółki za granicę (art. 270 § 2 k.s.h.) wymagają dla swej ważności zaprotokołowania przez notariusza.

Kto może zażądać protokołowania zgromadzenia wspólników przez notariusza? Zasadniczo będzie to zarząd bądź rada nadzorcza spółki z o.o., wspólnicy, czy też inne osoby wskazane odpowiednio w art. 235 k.s.h. (np.: umowa spółki może wskazać inną osobę uprawioną do zwołania zgromadzenia wspólników spółki z o.o.).

Przed przystąpieniem do zaprotokołowania zgromadzenia wspólników notariusz przeprowadzi czynności sprawdzające, a więc sprawdzi czy nie ma nieprawidłowości co do zwołania zgromadzenia wspólników oraz czy planowany porządek obrad jest zgodny z prawem. Następnie notariusz przystąpi do zaprotokołowania przebiegu zgromadzenia wspólników.

Protokół dokumentujący przebieg zgromadzenia wspólników będzie się składał z dwóch elementów: z opisu przebiegu zgromadzenia oraz z treści podjętych przez wspólników uchwał.

Notariusz w części opisującej przebieg zgromadzenia wspólników spółki z o.o. przedstawia dyskusję na proponowanymi uchwałami, zgłoszone wnioski i propozycje wspólników. W tym miejscu notariusz przedstawi też inne istotne zdarzenia w przebiegu zgromadzenia wspólników spółki z o.o., na przykład, czy w trakcie głosowania któryś ze wspólników opuścił obrady, czy uprawniony do głosowania wspólnik zażądał głosowania tajnego lub zgłosił sprzeciw.

Natomiast w części przedstawiającej podjęte uchwały notariusz wskaże treść podjętej uchwały zgromadzenia wspólników, jak i wynik głosowania, a więc ile zostało oddanych głosów za, przeciw i wstrzymujących się.

Dodatkowo do protokołu przygotowanego przez notariusza a dokumentującego przebieg zgromadzenia wspólników oraz podjętych uchwał dołącza się listę obecności z podpisami uczestników zgromadzenia wspólników. Lista obecności nie musi być już przygotowywana przez notariusza, natomiast powinna być dołączona do protokołu notarialnego.

Po zakończeniu protokołowania zgromadzenia wspólników protokół z przebiegu zgromadzenia wspólników zostaje podpisany przez przewodniczącego zgromadzenia i prowadzącego protokół notariusza. Ponieważ protokół sporządza notariusz, zarząd wnosi wypis protokołu do księgi protokołów (art. 248 § 1 k.s.h.).

Czy podjęcie uchwał zgromadzenia wspólników, bez wymaganego zaprotokołowania ich przez notariusza oznacza, że takie uchwały są nieważne?

Według ugruntowanego orzecznictwa wszelkie nieprawidłowości w zwołaniu zgromadzenia wspólników podobnie jak inne uchybienia w podejmowaniu uchwały mające wyłącznie formalny charakter mogą stanowić podstawę stwierdzenia nieważności uchwały tylko wtedy, gdy wpływały na jej treść bądź uchwalenie (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 10 marca 2005 r., III CK 477/04, nie publ.). Dlatego też osoby uprawnione mogą wystąpić do sądu gospodarczego z pozwem o unieważnienie uchwały zgromadzenia wspólników, podjętej z naruszeniem przepisów wskazujących na formę ich podjęcia (art. 252 k.s.h.). Taka uchwała jest bezwzględnie nieważna z mocy prawa na podstawie art. 58 k.c. a sąd gospodarczy jedynie stwierdza, że ze względu na istotne uchybienia formalne, uchwała nie zaprotokołowana przez notariusza, jest nieważna od chwili jej podjęcia.

Na marginesie warto wskazać, że Krajowy Rejestr Sądowy będzie weryfikował zgodność podjętych uchwał ze spełnieniem wymogów formalnych, w tym i koniecznością zaprotokołowania takich uchwał przez notariusza. W przypadku dołączenia do wniosku nieprawidłowego protokołu ze zgromadzenia wspólników referendarz sądowy wyda postanowienie wzywające do uzupełnienia braków. Wadliwy formalnie protokół zgromadzenia wspólników dołączony do wniosku o zarejestrowanie zmian w KRS zostanie zwrócony wnioskodawcy w trybie art. 19 ust. 3a ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. Więcej na ten temat można przeczytać we wpisie: Zwrot wniosku KRS.

Foto dzięki uprzejmości dan/ freedigitalphotos.net

Przymusowe umorzenie udziałów

Jak wiadomo, umowy sporządza się po to, aby w sytuacji konfliktu pomiędzy stronami rozwiązać spór według zasad uprzednio ustalonych w umowie. Przy konstruowaniu umowy spółki z o.o. wspólnicy zapominają, że tworzą umowę m.in. na potrzeby rozwiązania potencjalnego konfliktu pomiędzy nimi.

Dlatego też do umowy spółki z o.o. należy wprowadzić zapisy umożliwiające przeprowadzenie dobrowolnego umorzenia udziałów, opisanego we wpisie – Dobrowolne umorzenie udziałów w spółce z o.o. oraz omawiane w tym wpisie – przymusowe umorzenie udziałów.

Przymusowe umorzenie udziałów oznacza unicestwienie udziałów danego wspólnika bez jego zgody. Aby do tego doprowadzić w umowie spółki z o.o. musi być przewidziana możliwość przeprowadzenia przymusowego umorzenia udziałów a więc wspólnik posiadający udziały w spółce, która w swojej umowie przewiduje „przymusowe umorzone udziałów” niejako w momencie przystąpienia do spółki wyraził zgodę na to, że jego udziały mogą być w przyszłości przymusowo umorzone.

Udziały przymusowo umarza się na podstawie podjętej uchwały zgromadzenia wspólników. Uchwała o przymusowym umorzeniu udziałów zawiera te same elementy, co uchwała o umorzeniu dobrowolnym, czyli co najmniej podstawę prawną umorzenia, wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział oraz dodatkowo musi zawierać jeszcze uzasadnienie przymusowego umorzenia. Wynagrodzenie za umorzenie udziałów, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników.

Umowa spółki z o.o. powinna też precyzyjnie określać przesłanki, które prowadzą do przymusowego umorzenia udziałów oraz tryb umorzenia (sposób podejmowania uchwały zgromadzenia wspólników o przymusowym umorzeniu).

Najczęstszymi przesłankami prowadzącymi do podjęcia uchwały o przymusowym umorzeniu udziałów są sytuacje, gdy:

wspólnik dopuszcza się praktyk konkurencyjnych, np.: poprzez zajmowanie się interesami konkurencyjnymi albo poprzez uczestniczenie w spółce konkurencyjnej jako wspólnik albo członek organu, czy też wspólnik w inny sposób narusza obowiązek lojalności wobec spółki i przez to szkodzi jej interesom, albo
wspólnik narusza tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

W związku z przymusowym umorzeniem udziałów wspólnik otrzymuje wynagrodzenie. W umowie spółki może zostać opisany sposób wyliczenia wynagrodzenia za przymusowe umorzenie udziałów. Wynagrodzenie nie może być jednak niższe od wartości przypadających na przymusowo umarzany udział aktywów netto (wartość bilansowa), wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników (art. 199 § 2 k.s.h.).

Foto dzięki uprzejmości Stewart Miles / freedigitalphotos.net

Zawieszenie działalności spółki a obowiązek odbycia zwyczajnego zgromadzenia wspólników

Zasadniczo zwyczajne zgromadzenie wspólników w spółce z o.o. musi odbywać się co roku, w ciągu sześciu miesięcy od zakończenia poprzedniego roku obrotowego. Zwyczajne zgromadzenie wspólników ma za cel wyłącznie zatwierdzenie opisowego sprawozdania zarządu, przedstawiającego działania spółki podjęte w poprzednim roku obrotowym oraz sprawozdania finansowego, podjęcie decyzji co do podziału zysku oraz udzielenie absolutorium (zatwierdzenia) wykonania obowiązków przez członków zarządu. Przepisy kodeksu spółek handlowych przewidują jeden wyjątek od konieczności przeprowadzenia corocznego zwyczajnego zgromadzenia wspólników.

Zgodnie z przepisem zawartym w art. 231 § 6 k.s.h., w sytuacji, gdy przez cały poprzedni rok działalność spółki pozostawała w zawieszeniu i w związku z tym nie doszło do zamknięcia ksiąg rachunkowych na koniec tego roku obrotowego, to wspólnicy mogą zdecydować, w formie uchwały wspólników, aby nie przeprowadzać zwyczajnego zgromadzenia wspólników. Jak podjąć taką uchwałę wspólników opisywałem we wpisie: Podejmowanie uchwał zgromadzenia wspólników bez odbycia zgromadzenia. W sytuacji zawieszenia działalności spółki wspólnicy mogą uchwałą uchylić obowiązek odbycia zwyczajnego zgromadzenia wspólników. W przypadku, gdy taka decyzja zostanie podjęta przez wspólników sprawy dotyczące okresu, kiedy spółka pozostawała w zawieszeniu, będą przedmiotem obrad następnego zwyczajnego zgromadzenia wspólników.

Podjęcie uchwały wspólników o nieprzeprowadzaniu zwyczajnego zgromadzenia wspólników związane jest z wystąpieniem łącznie dwóch warunków:

1) działalność spółki pozostawała zawieszona przez cały poprzedni rok obrotowy;

2) nie doszło do zamknięcia ksiąg rachunkowych na koniec tego roku obrotowego, w którym działalność spółki pozostawała w zawieszeniu.

W przypadku, gdy wspólnicy zdecydują o nieodbyciu zwyczajnego zgromadzenia wspólników za rok, w którym działalność spółki pozostawała w zawieszeniu, przedmiot obrad kolejnego zwyczajnego zgromadzenia wspólników jest rozszerzany o wszystkie kwestie wymienione w art. 231 § 2 k.s.h., odnoszące się do roku, w którym działalność spółki była zawieszona. W praktyce sprowadzać się to będzie do odbycia jednego zwyczajnego zgromadzenia wspólników za dwa kolejne lata obrotowe.

Foto dzięki uprzejmości Rawich / freedigitalphotos.net

Termin wypłaty dywidendy w spółce z o.o.

Jednym z ważniejszych uprawnień wspólnika w spółce z o.o. jest prawo do otrzymania dywidendy z wypracowanego przez spółkę zysku po zakończeniu roku obrotowego. Wysokość dywidendy określa uchwała zwyczajnego zgromadzenia wspólników, która powinna być podjęta nie później niż w terminie sześciu miesięcy po upływie każdego roku obrotowego (art. 231 § 2 pkt 2 k.s.h.).

Jaka jest maksymalna kwota, którą może otrzymać wspólnik spółki z o.o.? Limit kwotowy jaki przysługuje wspólnikowi obliczany jest w następujący sposób w ten sposób: po pierwsze, do kwoty zysku za ostatni rok obrotowy doliczamy niepodzielone zyski z lat ubiegłych (nie dalej niż poprzednich 5 lat obrotowych) oraz kwoty przekazane na kapitały rezerwowe (brak limitu czasowego); po drugie, od tak obliczonej sumy odejmuje się poniesione straty oraz kwoty przekazane na fundusze rezerwowe, które są utworzone zgodnie z ustawą lub umową spółki, a które nie mogą być przeznaczone na wypłatę dywidendy. Tak obliczona kwota może być przeznaczona na wypłatę wspólnikom spółki.

Z chwilą podjęcia uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników o podziale zysku wspólnik ma roszczenie do spółki o wypłatę przypadającej na niego dywidendy. Przepisy kodeksu spółek handlowych wskazują, że w uchwale o podziale zysku zgromadzenie wspólników powinno wskazać dzień, w którym będzie wypłacać wspólnikom dywidendę (tzw. „dzień wypłaty dywidendy”). Jeżeli uchwała zwyczajnego zgromadzenia wspólników takiego dnia nie określiła to dywidenda jest wypłacana w dniu określonym w uchwale zarządu spółki. Co zrobić, gdy termin wypłaty dywidendy został określony w uchwale zgromadzenia wspólników lub w uchwale zarządu a spółka nie wypłaciła dywidendy?

W takiej sytuacji, wspólnik domagający się wypłaty dywidendy ma prawo, zgodnie z art. 455 k.c., do wezwania zarządu spółki z o.o. do niezwłocznej wypłaty przysługującej mu dywidendy. Zgodnie z praktyką, termin „niezwłocznie” oznacza działanie bez zbędnej zwłoki a więc spółka ma obowiązek w ciągu kilku – kilkunastu dni od otrzymania wezwania do zapłaty dokonać przelewu dywidendy na konto wspólnika. Wspólnik może też, na podstawie art. 481 k.c., zażądać od spółki wypłaty odsetek za opóźnienie wypłaty dywidendy.

Co zrobić w sytuacji, gdy ani uchwała wspólników ani uchwała zarządu nie wyznacza terminu wypłaty dywidendy?

Jak już wyżej wskazano, zgodnie z art. 193 § 3 k.s.h. termin wypłaty dywidendy w spółce z o.o. jest zasadniczo wyznaczany w uchwale zgromadzenia wspólników albo też, gdy wspólnicy spółki nie wskazali dnia wypłaty dywidendy to termin wypłaty dywidendy wyznacza zarząd. W sytuacji, gdy ani zgromadzenie wspólników ani też zarząd spółki nie wyznaczyli terminu na wypłatę dywidendy należy zastosować wyżej opisane rozwiązanie, czyli wezwać spółkę do niezwłocznej wypłaty dywidendy.

Foto dzięki uprzejmości David Castillo Dominici / freedigitalphotos.net

Czy wspólnik spółki z o.o. może kontrolować jej księgi rachunkowe?

Wspólnicy spółki z o.o. w momencie jej założenia zobowiązują się wobec siebie, że będą dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Aby ten cel osiągnąć, wspólnicy przy zakładaniu spółki z o.o. wnoszą wkłady pieniężne lub wkłady niepieniężne (aporty). Czasem są wnoszone znaczne kwoty gotówkowe lub wartościowe maszyny, prawa niemajątkowe. W umowie spółki cel, do jakiego spółka z o.o. ma dążyć jest określony m.in. w przedmiocie działalności spółki. Jednakże wspólnik, który jednocześnie nie jest członkiem zarządu może nie mieć aktualnych informacji o kondycji finansowej spółki. Czy wspólnik spółki z o.o. może kontrolować jej księgi rachunkowe w trakcie roku obrotowego, czy też musi czekać do zwyczajnego zgromadzenia wspólników?

W spółkach z o.o. wniesienie wkładu na pokrycie kapitału zakładowego oznacza, że właścicielem sumy pieniężnej lub środka trwałego staje się spółka a w związku z tym wspólnik ma prawo do kontroli, co się dzieje z przekazanymi spółce funduszami i czy spółka zmierza do założonego celu gospodarczego.

Prawo kontroli spółki przez wspólnika jest szerokie – wspólnik ma prawo przeglądać dokumentację spółki, kontrolować jej księgi rachunkowe, sporządzać bilans dla własnego użytku oraz żądać wyjaśnień od zarządu (art. 212 par. 1 k.s.h.). Kontrola ta może być prowadzona samodzielnie przez wspólnika lub osoby przez niego upoważnione (prawnik, księgowy). Prawo kontroli spółki przysługuje każdemu wspólnikowi, niezależnie od wielkości posiadanych przez niego udziałów w kapitale zakładowym spółki. Oczywiście umowa spółki może rozszerzać prawo kontroli wspólnika, np.: o obowiązek spółki przygotowania wspólnikowi bilansu dla jego użytku, na konkretny dzień. Jak widać zakres kontroli wspólnika jest bardzo szeroki.

Jednakże prawo kontroli wykonywane przez wspólnika nie może być szykaną wobec spółki lub pozostałych wspólników, wykonywanie prawa kontroli nie może dezorganizować prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Wykonywanie prawa kontroli przez wspólnika nie może też prowadzić do osiągnięcia przez wspólnika celów sprzecznych z interesem spółki, skutkujących wyrządzeniem znacznej szkody w majątku spółki.

W sytuacjach wątpliwych zarząd spółki z o.o. może ograniczyć lub nawet wyłączyć prawo wykonania indywidualnej kontroli przez wspólnika. Dzieje się to zasadniczo w sytuacji, gdy są spełnione łącznie dwa warunki: (1) wspólnik zamierzający wykonać prawo kontroli, wykorzysta uzyskane informacje w celach sprzecznych z interesem spółki i (2) w związku z tym wyrządzi spółce znaczną szkodę. Warto przypilnować aby decyzja zarządu spółki, odmawiająca prawa wspólnikowi do kontroli spółki, była wyrażona w postaci uchwały zarządu, ponieważ tego typu sprawy przekraczają zakres zwykłych czynności spółki. O podejmowaniu przez zarząd uchwał można przeczytać w tym wpisie: Podejmowanie uchwał przez zarząd spółki z o.o.

Wspólnik, któremu odmówiono prawa do przeprowadzenia kontroli, może odwołać się od decyzji zarządu i zażądać rozstrzygnięcia sprawy udostępnienia mu poufnych informacji dotyczących spółki w drodze uchwały wspólników. Wspólnicy uchwałą mogą albo zatwierdzić decyzję zarządu odmawiającą udostępnienia informacji wspólnikowi lub też wyrazić zgodę na wykonanie prawa indywidualnej kontroli przez wspólnika. Wspólnik niezadowolony z uchwały wspólników odmawiającej mu prawa do przeprowadzenia kontroli w spółce może, w terminie 7 dni od podjęcia uchwały lub upływu terminu na jej podjęcie, złożyć do sądu gospodarczego wniosek o zobowiązanie zarządu spółki do udzielenia mu wyjaśnień albo udostępnienia dokumentów w określonym zakresie.

Foto dzięki uprzejmości 89studio / freedigitalphotos.net

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o.

Skład spółki z o.o. może się zmieniać, udziałowcy (wspólnicy) mogą wstępować do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub też rezygnować z dalszego udziału w spółce i w związku z tym sprzedać udziały. Sprzedaż udziałów w spółce z o.o. należy dobrze zaplanować.

Należy pamiętać o tym, że zbycie udziałów może dotyczyć tylko tych udziałów, które reprezentują kapitał zakładowy spółki zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym (art. 16 k.s.h.). Innymi słowy, nie jest możliwy obrót udziałami, gdy spółka z o.o. nie została jeszcze zarejestrowana w KRS (a więc w trakcie istnienia spółki z o.o. w organizacji nie są możliwe żadne zmiany w układzie udziałowców) oraz nie jest możliwy obrót udziałami, które dotyczą jeszcze niezarejestrowanego podwyższenia kapitału zakładowego spółki z o.o.

Przed przystąpieniem do przygotowywania umowy sprzedaży udziałów należy sprawdzić treść umowy spółki, czy nie są w niej zawarte zapisy ograniczające lub nawet uniemożliwiające zbycie udziałów. Takie ograniczenia często są wprowadzane do treści umowy spółki, gdyż udziałowcy chcą się zabezpieczyć przed niekontrolowaną zmianą składu wspólników. Przykładowym ograniczeniem możliwości zbycia udziałów może być obowiązek uzyskania uprzedniej pisemnej zgody zarządu spółki z o.o. na zbycie udziałów (art. 182 k.s.h.), wprowadzenie czasowego zakazu zbywania udziałów lub też uzależnienie możliwości zbycia udziałów od rezygnacji z wykonania prawa pierwokupu przez innych wspólników tej spółki z o.o. (zobacz wpis na ten temat: Prawo pierwszeństwa a prawo pierwokupu udziałów w spółce z o.o.).

Nie tylko zapisy umowy spółki mogą ograniczać zbycie udziałów. Szereg przepisów ustawowych limituje możliwości obracania udziałami w spółce z o.o. Przykładowo, wspólnik zobowiązany wobec spółki do powtarzających się świadczeń niepieniężnych (np.: wynikających z umowy dostawy), zamierzający zbyć udziały, musi przed tą czynnością uzyskać zgodę spółki, chyba że zapisy umowy spółki stanowią inaczej. Innym przykładem ograniczeń będą przepisy zawarte w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów. Fuzje większych podmiotów, gdy łączne obroty podmiotów w poprzednim roku przekraczyły 50 milionów Euro, wymagają uzyskania zgody Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (art. 13 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów).

Przy sprzedaży udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością ważne jest też zachowanie odpowiedniej, wymaganej przepisami prawa formy tego dokumentu – umowa zbycia udziałów musi mieć formę pisemną z podpisami notarialnie poświadczonymi (art. 180 k.s.h.). Po zawarciu umowy, na podstawie której doszło do zbycia udziałów, zbywca lub nabywca informuje spółkę o zmianie udziałowca (art. 187 k.s.h.). Po otrzymaniu informacji o zmianie udziałowca zarząd spółki z o.o. aktualizuje księgę udziałów oraz przekazuje do Krajowego Rejestru Sądowego nową listę wspólników z wymienieniem liczby oraz wartości udziałów (art. 188 k.s.h.). Na marginesie warto pamiętać, że kupujący w terminie 14 dni musi złożyć deklarację podatku od czynności cywilnoprawnych i opłacić 1% podatku liczonego od wartości nabytych udziałów.

Foto dzięki uprzejmości hywards / freedigitalphotos.net

Jak uchylić uchwałę zgromadzenia wspólników spółki z o.o.?

Zgromadzenie wspólników w spółce z o.o. podejmuje najważniejsze dla funkcjonowania tego podmiotu decyzje. Do kompetencji zgromadzenia wspólników spółki z o.o. zarezerwowane są m.in. decyzje w sprawach rozliczenia działalności zarządu za dany rok obrotowy, zbycia lub wydzierżawienia przedsiębiorstwa albo nabycia i zbycia nieruchomości, podwyższenia i obniżenia kapitału zakładowego, podziału zysku, czy choćby otwarcia likwidacji. Tego typu sprawy mogą być podejmowane jedynie przez zgromadzenie wspólników. Zasadniczo decyzje zgromadzenia wspólników przegłosowywane są określoną większością (zwykłą lub kwalifikowaną, np.: 2/3 czy 3/4 głosów). Więcej na ten temat we wpisie nt.: Uchwała Zgromadzenia Wspólników.

Zdarzają się jednak sytuacje, że uchwała zgromadzenia wspólników została nieprawidłowo podjęta. Przykładowo wspólnik nie został dopuszczony do udziału w zgromadzeniu wspólników albo też podjęta została uchwała, która to nie była uwzględniona w porządku obrad zgromadzenia. Jak więc można uchylić uchwałę Zgromadzenia Wspólników? W sytuacji, gdy wspólnik nie głosował, bo nie wiedział o terminie zgromadzenia wspólników, może on w ciągu miesiąca od dnia otrzymania wiadomości o podjęciu uchwały wnieść do sądu pozew żądając uchylenia uchwały wspólników, która jest sprzeczna z umową spółki, dobrymi obyczajami lub godzi w interesy spółki albo ma na celu pokrzywdzenie wspólnika (art. 249 k.s.h.). Powództwo o uchylenie uchwały nie może być wniesione do sądu po upływie sześciu miesięcy od dnia jej powzięcia (art. 251 k.s.h.). podobne prawo ma wspólnik, który nie zgadzał się na uchwałę, gdyż jest ona sprzeczna z umową spółki, dobrymi obyczajami lub godzi w interesy spółki albo ma na celu pokrzywdzenie wspólnika i po jej przegłosowaniu zażądał zaprotokołowania swojego sprzeciwu.

Inną możliwością jest wniesienie przez wspólnika powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały zgromadzenia wspólników. Osoba składająca pozew o uchylenie uchwały wspólników musi wykazać, że podjęta uchwała jest sprzeczna z przepisami prawa. Termin na złożenie takiego powództwa wynosi sześć miesięcy od otrzymania wiadomości o jej podjęciu, nie dłużej niż trzy lata od jej przegłosowania.

Trzecią możliwością jest złożenie powództwa o ustalenie nieistnienia uchwały. Powództwo o stwierdzenie nieistnienia uchwały dotyczy tzw. „pozornych uchwał” a więc przykładowo sytuacji, gdy „pozorna uchwała” została podjęta przez nieuprawnione do tego osoby. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uchwale podjętej dnia 2 lutego 1994 r. (Uchwała SN z 2 lutego 1994 r., III CZP 191/93, OSNC 1994, nr 9, poz. 167) tego typu pozorne uchwały są uchylane przez sąd w postępowaniu zainicjowanym powództwem o ustalenie na podstawie art. 189 k.p.c..

Foto dzięki uprzejmości iosphere / freedigitalphotos.net